Somniantes

Sometimes people hold a core belief that is very strong. When they are presented with evidence that works against that belief, the new evidence cannot be accepted. It would create a feeling that is extremely uncomfortable, called cognitive dissonance. And because it is so important to protect the core belief, they will rationalize, ignore and even deny anything that doesn’t fit in with the core belief.
บางครั้งมนุษย์เราจะยึดมั่นกับความเชื่อหนึ่งอย่างที่สุด และเมื่อพวกเขาได้พบกับหลักฐานที่แสดงว่าความเชื่อนั้นผิด พวกเขาจะปฏิเสธหลักฐานนั้น เพราะว่ามันเกิดความรู้สึกที่ขัดแย้งภายในอย่างรุนแรง, ความรู้สึกนั้นเรียกว่า  Cognitive Dissonance  และเพราะว่ามันมีความจำเป็นที่จะต้องปกป้องความเชื่อ พวกเขาก็จะสร้างข้ออ้าง, เพิกเฉย, หรือแม้กระทั้งปฏิเสธดื้อๆ กับอะไรก็ตามที่ไม่สอดคล้องกับความเชื่อตัวเอง

If scientific analysis were conclusively to demonstrate certain claims in Buddhism to be false, then we must accept the findings of science and abandon those claims.
ถ้าวิทยาศาสตร์สามารถพิสูจน์ได้แน่ชัดว่าความเชื่อบางอย่างในพุทธศาสนาผิด,  เราก็ควรต้องยอมรับการค้นพบทางวิทยาศาสตร์นั้นและเลิกความเชื่อผิดนั้น

Distance sometimes lets you know who’s worth keeping and who’s worth letting go.
ความห่างไกลบางครั้งทำให้คุณรู้ว่าใครมีค่าให้รักษาและใครที่ควรปล่อยไป

Those who are heartless, once cared too much.
บางคนไร้หัวใจ, เพราะเคยแคร์มากเกินไป

Just remember; someone loves everything you hate about yourself.
จำไว้นะ, มีบางคนรักทุกสิ่งที่คุณเกลียดเกี่ยวกับตัวคุณเอง

Our culture has accepted two huge lies. The first is that if you disagree with someone’s lifestyle, you must fear or hate them. The second is that to love someone means you agree with everything they believe or do. Both are nonsense. You don’t have to compromise convictions to be compassionate.
พวกเรามีวัฒนธรรมที่จะยอมรับการตอแหลที่ใหญ่หลวงสองข้อ, ข้อแรก ถ้าคุณไม่เห็นด้วยกับความคิดใคร,คุณจะต้องเกลียดหรือกลัวพวกเขา ข้อสองถ้าคุณรักใคร คุณจะต้องเห็นด้วยหรือชอบทุกอย่างที่เขาเชื่อหรือทำ, ทั้งสองข้อช่างไร้เหตุผล ,คุณไม่จำเป็นประณีประณอมกับแนวคิดหนึ่งเพียงเพื่อแสดงความหลงไหล

It’s about who you miss at 2pm in the afternoon when you’re busy. not 2am in the morning when you’re longly
มันสำคัญตรงใครที่คุณคิดถึงตอนบ่ายสอง ตอนที่คุณไม่มีเวลา, ไม่ใช่คนที่คุณคิดถึงตอนตีสอง ตอนที่รู้สึกเหงา

Distance sometimes lets you know who’s worth keeping and who’s worth letting go.
ความห่างไกลบางครั้งทำให้คุณรู้ว่าใครมีค่าให้รักษาและใครที่ควรปล่อยไป