Somniantes

In some ways people had got used to the idea that India was spiritual and religion-oriented. That gave a leg up to the religious interpretation of India, despite the fact that Sanskrit had a larger atheistic literature than exists in any other classical language. Even within the Hindu tradition, there are many people who were atheist. Madhava Acharya, the remarkable 14th century philosopher, wrote this rather great book called Sarvadarshansamgraha, which discussed all the religious schools of thought within the Hindu structure. The first chapter is “Atheism”
ผู้คนต่างมีความคิดว่าอินเดียเป็นประเทศของจิตและศาสนา และตีความอินเดียจากมุมมองศาสนา, ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว สันสกฤตมีวรรณกรรมที่ไม่เชื่อในพระเจ้าอยู่มากมายกว่าในภาษาอื่นๆ, แม้กระทั้งในวัฒนธรรมฮินดู มีคนมากมายที่ไม่เชื่อในพระเจ้า , มหาวาอาจารยา นักปรัชญาที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 14 เขียนตำรายิ่งใหญ่เอาไว้เล่มหนึ่ง เรียกว่า  Sarvadarshansamgraha ซึ่งถกเถียงในเรื่องคำสอนของแต่ละโรงเรียนฮินดู, ซึ่งบทแรกของหนังสือเล่มนี้ คือ “ไม่มีพระเจ้า”

Hindutava’s nationalism ignores the rationalist traditions of India, a country in which some of the earliest steps in algebra, geometry, and astronomy were taken, where the decimal system emerged, where early philosophy — secular as well as religious — achieved exceptional sophistication, where people invented games like chess, pioneered sex education, and began the first systematic study of political economy. The Hindu militant chooses instead to present India — explicitly or implicitly — as a country of unquestioning idolaters, delirious fanatics, belligerent devotees, and religious murderers
… ลืมไปว่าวัฒนธรรมของอินเดียนั้นชาติซึ่งเป็นเหตุเป็นผล, ประเทศซึ่งบุกเบิก พีชคณิต, ตรีโกณมิติ, และดาราศาสตร์, ประเทศที่กำเนิดเลขฐานสิบ และปรัชญา – มีทั้งเรื่องทางโลกและศาสนา – ประสบความสำเร็จในเรื่องที่สลับซับซ้อน, แผ่นดินที่ผู้คนสร้างหมากรุก, เขียนกาลามสูตร, และเป็นชาติแรกที่ศึกษาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง … แต่กลับเลือกที่จะนำเสนออินเดีย ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ให้เป็นประเทศของเทวรูปที่ไม่อาจตั้งคำถาม, นิยายแฟนตาซีเฟ้อฝัน, ผู้นับถือศาสนาที่ห่ำหันกัน, และนักฆ่าที่ทรงศีล

The cure for anything is salt water
sweat, tears, or the salt sea.
ยาที่รักษาไ้ด้ทุกสิ่งคือ น้ำเกลือ:
เหงื่อ, น้ำตา, หรือทะเล

Letting go means to come to the realization that some people are a part of your history, but not a part of your destiny.
ปล่อยมันไปแปลว่าการยอมรับให้ได้ว่าบางคนเป็นส่วนหนึ่งในอดีตของคน, แต่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งในโชคชะตาของคุณ

There is no greater sorrow than to recall happiness in times of misery
ไม่มีความเศร้าใดใหญ่ไปกว่าการระลึกถึงความสุขในยามที่มีทุกข์

Some people are like clouds. When they go away, it’s a brighter day
บางคนเหมือนก้อนเมฆ พอพวกเขาหายไป ก็เป็นวันที่สดใส

Silence is a fence around wisdom
ความเงียบเป็นรั้วล้อมรอบปัญญา

It is difficult to find happiness within oneself, but it is impossible to find it anywhere else.
อาจจะยากที่จะหาความสุขในตัวเอง, แต่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาจากที่อื่น

No matter how thin you slice it, there will always be two sides.
ไม่สำคัญว่าคุณหั่นมันบางแค่ไหน, มันก็ยังมีสองด้านเสมอ

You may hold my hand for a while, but you hold my heart forever.
คุณอาจกุมมือฉันไว้ชั่วครู่, แต่คุณกุมใจฉันไว้ตลอดไป