Sometimes you lose a battle. But mischief always wins the war
บางครั้งคุณก็แพ้ในการรบ แต่คนนิสัยเสียเท่านั้จะชนะเสมอในสงคราม

Without pain, how could we know joy?’ This is an old argument in the field of thinking about suffering and its stupidity and lack of sophistication could be plumbed for centuries but suffice it to say that the existence of broccoli does not, in any way, affect the taste of chocolate.
ถ้าไม่มีความทุกข์, เราจะรู้จักความสุขได้อย่างไร ? นี่เป็นเรื่องที่ถกเถียงกันมานับร้อยปีเกี่ยวกับความทุกข์ จะว่างี่เง่าก็ดีจะกว่าลุ่มลึกก็ดี
แต่การมีอยู่หรือไม่ของบร๊อคโคลี่ จะต้องส่งผลกระทบต่อรสชาดของช๊อคโกแล็ตด้วยหรือ

You can love someone so much…But you can never love people as much as you can miss them.
คุณอาจจะรักคนๆ หนึ่งได้มากมาย… แต่คุณไม่มีทางจะรักใครได้เท่ากับตอนที่คุณคิดถึงเขา

The only way out of the labyrinth of suffering is to forgive.
หนทางเดียวที่จะออกจากเขาวงกตแห่งความทุกข์คือการให้อภัย

What the superior man seeks is in himself; what the small man seeks is in others.
สิ่งที่มนุษย์ที่แข็งแกร่งค้นหาจากตัวของเขา คือส่ิงที่มนุษย์ผู้อ่อนแอค้นหาจากผู้อื่น

I read once that the ancient Egyptians had fifty words for sand & the Eskimos had a hundred words for snow. I wish I had a thousand words for love, but all that comes to mind is the way you move against me while you sleep & there are no words for that.
ผมเคยอ่านเจอเขาบอกว่าชาวอียิปต์มีคำกว่าห้าสิบคำที่หมายถึงเม็ดทราย และชาวเอสกิโมก็มีคำกว่าร้อยคำที่แปลว่าหิมะ ผมเองก็ปรารถนาให้ตัวเองมีคำสักพันคำที่จะแปลว่ารัก , แต่ผมกับตระหนักว่าเมื่อตอนที่คุณขยับเข้ามาใกล้ผมตอนที่คุณยังหลับเท่านั้นแหละ ผมกลับคิดคำใดๆ ไม่ออกเลยในตอนนั้น

…and then, I have nature and art and poetry, and if that is not enough, what is enough?
เมื่อ ผมมีธรรมชาติ ศิลปะ และบทกวี , ถ้าเหล่านี้ยังไม่เพียงพอ แล้วอะไรจะพอเพียง ?